امام باقر علیه السلام می فرمایند: إنّ اللَّهَ یُحِبُّ إطعامَ الطَّعام و هِراقَةَ الدِّماء؛ خداوند قربانی کردن و اطعام نمودن را دوست دارد. محاسن، ج۲، ص۳۸۷
امام صادق علیه السلام در مورد علت قربانی کردن فرموده اند: همانا قربانی، گناهان صاحبش را می‌ریزد و باعث آمرزش آنها می‌شود…. علل الشرائع، ج ۲، ص ۴۳۷.
امام صادق علیه السلام درباره فلسفه قربانی کردن نیز فرمود: «همانا قربانی گناهان صاحبش را می‌ریزد و باعث آمرزش آنها می‌شود، هنگامی که اولین قطره خونش بر زمین می‌ریزد، همانا خداوند از غیب می‌داند، چه کسی از او می‌ترسد و تقوا را رعایت می‌کند».
همچنین امام صادق علیه السلام می‌فرماید: «و اذبح حنجرة الهوی و الطّمع عند الذّبیحة»مصباح الشّریعه، ج۱، ص۴۹. به هنگام کشتن قربانی، گلوی هوای نفس و حنجره خواهش‌های بی‌جای دل و طمع را ببر! و به حیات آنها خاتمه بده، تا از هر زیان و فتنه در امان باشی. من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۱۴
