ائمه (علیه‌السّلام) با تأسی از پیغمبر اسلام و حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) و به عنوان امام و رهبر و معلم جامعه مسلمین اهتمام زیادی در گسترش فرهنگ وقف در جامعه داشته‌اند، با قول وصل و تقریر خود این اقدام خدا پسندانه را مورد ترغیب و حمایت قرار می‌دادند. در مقام عمل نیز ائمه (علیه‌السّلام) به فراخور توانایی مالی که دانسته‌اند و مصلحتی که تشخیص می دادند اقدام به وقف اموال خود می نمودند. در میان ائمه (علیه‌السّلام) حضرت امیر (علیه‌السّلام) بیشترین موقوفه ها را داشته‌اند.
در مناقب ابن شهر آشوب آمده است که «علی (علیه‌السّلام) در “ینبع” صد چشمه در آورد و برای حاجیان خانه خدا وقف فرمود و چاه‌هایی در راه کوفه و مکه حفر کرد و مسجد فتح را در مدینه و مسجدی را در مقابل قبر حمزه و در میقات و کوفه و بصره و آبادان بنا کرد.»
وقف‌نامه‌های متعددی از حضرت امیر (علیه‌السّلام) به یاگار مانده که به جهت اختصار از ذکر آنها صرف نظر می‌کنیم. با توجه به اهتمام زیاد شخص رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و جانشینان آن حضرت به مسأله وقف می‌توان به جایگاه و نقش وقف در پویایی اسلام پی برد که پویایی دین اسلام به زنده ماندن شعائر و احکام اسلامی و برخورداری پیروان آن از امنیت روحی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و غیره است.