“اطعام” مصدر باب افعال و از ریشه «ط‌ـ‌ع‌ـ‌م» به معنای غذا دادن است. اطعام یعنی خوراندن و طعام دادن؛ واژه طعم و مشتقات آن ۴۸ بار در قرآن کریم آمده که ۱۶ بار آن از باب اِفعال است؛ همچنین واژه طَعام در ۵ مورد از جمله در آیه « وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ » حاقّه/ آیه۳۴ به معنای اطعام دانسته شده است. در برخی آیات از اطعام‌کنندگان ستایش و از کسانی که اطعام نمی‌کنند یا دیگران را به اطعام تشویق نمی‌کنند، نکوهش شده است.
