هر چند كه در آيات مربوط به قرباني كردن فرزندان حضرت آدم علیه السلام سخن از اطعام نيامده ولي به نظر مي رسد كه هدف از قرباني كردن، اطعام ديگران بر سر سفره است تا ديگران ضمن بهره مندي از مواهب و بخشش هاي خداوند به شخص، دور هم گرد آيند و مهر و محبت خويش را نسبت به ديگران نثار كنند. با اين همه آن چه مي توان در آيات و آموزه هاي قرآني يافت اين است كه سنت اطعام به عنوان بخشي از انفاق در همه اديان و شرايع آسماني وجود داشته است و قرآن در آيات چندي چون آيه ۶۹ سوره هود و نيز آیات ۲۴ تا ۲۷ سوره ذاريات به داستان اطعام ميهمانان از سوي حضرت ابراهيم علیه السلام اشاره مي كند كه خود بهترين دليل بر وجود اين سنت و فرهنگ نيك و پسنديده در امت ها و شرايع پيش از اسلام است.
